محیط کشت محلی مناسب برای رشد انواع سلول ها و میکرو ارگانیسم ها است. محیط های کشت در انواع متنوعی تولید شده و با توجه به نوع گونه ی در حال رشد و کاربرد مورد نظر، انتخاب می شود. به طور کلی محیط های کشت در سه حالت جامد، نیمه جامد و مایع در دسترس اند که در این مقاله به معرفی محیط کشت مایع خواهیم پرداخت.
محیط کشت مایع
محیط کشت محل مناسبی برای رشد انواع میکرو ارگانیسم ها، سلول های گیاهی و جانوری است و به صورت جامد، نیمه جامد و مایع مورد استفاده قرار می گیرد. می توان محیط های کشت را به دو گروه اصلی تقسیم کرد. گروه اول برای کشت سلولی که شامل سلول های خاص جانوری و گیاهی می شود و گروه دوم محیط کشت میکروبیولوژیکی است که شامل میکرو ارگانیسم هایی مانند باکتری و قارچ می شود. محیط های کشت در دو نوع آگار و یا مایع (براث) به کار می روند. وجود آگار با توجه به درصد آن در محیط، باعث ایجاد محیط کشت جامد و یا نیمه جامد می شود. برخی میکرو ارگانیسم ها به محیط ویژه با مواد مغذی خاص احتیاج دارند. به عنوان مثال ویروس ها و انگل های مضر درون سلول رشد می کنند و نیاز به محیطی حاوی سلول های زنده دارند.
رایج ترین محیط کشت برای میکرو ارگانیسم ها، محیط کشت مایع است. در این محیط کشت آگار وجود نداشته و تنها در لوله آزمایش یا فلاسک قابل استفاده است. محیط کشت مایع (نوترینت براث) برای اکثر میکرو ارگانیسم هایی که برای رشد به مواد مغذی ویژه ای نیاز نداشته و احتیاج به شرایط خاص نداشته باشند، مناسب است. نوترینت براث حاوی عصاره گوشت و پپتون (پروتئین شکسته شده) است و همین ترکیب ساده برای رشد بسیاری از میکرو ارگانیسم ها کافی بوده و ویتامین ها، کربوهیدرات، نیتروژن و نمک لازم را تامین می کند. به طور مثال باکتری های گرم مثبت و گرم منفی در این محیط می توانند رشد پیدا کنند، همچنین در بسیاری از استاندارد های موجود برای کنترل محصولات لبنی از محیط کشت مایع استفاده می شود.
